Είναι Σάββατο και μια φίλη προτείνει φαγητό έξω. Δεν είναι πρωτότυπο - το πρωτότυπο είναι αυτό, που προτείνει: ένα Γαλλικό στα Πετράλωνα! Είναι, λέει, "talk of the town" κι εγώ απορώ και ξανα-απορώ...
Έχω χρόνια να κυκλοφορήσω στα Πετράλωνα, μια γειτονιά παρεξηγημένη, που ξεκινάει από τις "λάθος" υπώρειες του Λόφου του Φιλοπάππου και έχει τα ωραιότερα ονόματα δρόμων της Αθήνας. Όλα αρχαιοελληνικά, άγνωστα τα περισσότερα... θησαυρός ολόκληρος ονομάτων.
Στα φοιτητικά μου χρόνια, τα Πετράλωνα ήταν γνωστά για τα ταβερνάκια τους, αλλά, όπως φαίνεται, μετά την άνθηση του Θησείου, τουλάχιστον η περιοχή, που συνορεύει με το Θησείο άλλαξε χαρακτήρα.
Συμφωνώ, λοιπόν, να πάμε στο "Chez Lucien", με ανάμικτα συναισθήματα. Είναι πολλά χρόνια που αποφεύγω την Γαλλική κουζίνα, γιατί την παραχορτάσαμε την εποχή, που στην Αθήνα σχεδόν δεν υπήρχε τίποτε άλλο από άποψη διεθνούς κουζίνας. Ή Ελληνικά θα έτρωγες ή Γαλλικά, κατά προτίμηση στο "Le Prunier" ή στο θρυλικό "L' Abreuvoir" του Κολωνακίου ή ακόμα στο πιο λιτό και λίγο παλιομοδίτικο αλλά πολύ αυθεντικό Γαλλικό, τον "Σπύρο και Βασίλη" - ναι, ξέρω, παράταιρο όνομα για Γαλλικό εστιατόριο - πίσω από τη Αμερικανική Πρεσβεία.
Έχω οδηγίες να φθάσω στο "Chez Lucien" γύρω στις 8.30 το βράδυ, γιατί δε κλείνουν τραπέζια. Συμβουλεύομαι λίγο τον χάρτη στο Internet, για να δω πού περίπου είναι η διεύθυνση Τρώων 32, και καταφέρνω τελικά να φτάσω στις 8.40, αφού το parking δεν είναι ποτέ εύκολο στην πυκνοκατοικημένη αυτή περιοχή της Αθήνας.
Πρώτη έκπληξη η γειτονιά. Όπως τόχα φαντασθεί, βρίσκεται στα όρια με το Θησείο κι έχει κολλήσει την ατμόσφαιρά του - με την καλή έννοια. Κόσμος πάει κι έρχεται γύρω-γύρω, κυρίως νέα παιδιά, φοιτητές. Τα συγκεκριμένα 2-3 τετράγωνα έχουν γίνει πιάτσα, γιατί βλέπω παντού εστιατόρια και μικρά, ατμοσφαιρικά, καφενεία. Και βλέπω κι άλλα, που φτιάχνονται τώρα, ετοιμάζονται να ανοίξουν, να βγάλουν τραπεζάκια στα στενά πεζοδρόμια.
Εντοπίζω το "Chez Lucien" και κάθομαι σε ένα ελεύθερο τραπέζι για 4. Ευτυχώς, λέω από μέσα μου, γιατί έχω μάθει ότι τα περισσότερα τραπέζια είναι μεγάλα και τα μοιράζονται οι παρέες - πράγμα, που δεν είναι δα και το καλύτερό μου!
Κλασικά, έχω φτάσει, όπως πάντα, πρώτος. Οι άλλοι αργούν ακόμη κι αργούν πολύ. Έρχονται, τελικά, μετά τις 9, με την ησυχία τους, αφού τους έχω ειδοποιήσει, στο μεταξύ ότι έφτασα και κρατάω το τραπέζι. Ευτυχώς, το προσωπικό δεν με κάνει να νοιώσω καθόλου άσχημα, βλέποντάς με να κάθομαι μόνος τόσην ώρα. Μου προτείνουν ένα ποτήρι κρασί, όσο περιμένω, και διαλέγω ένα Pinot Grigio, που το συνοδεύω με νόστιμες γαρίδες σε γλικόξινη σάλτσα - και με μελέτη του καταλόγου, αφού δεν έχω και τίποτ' άλλο να κάνω.
Το "Chez Lucien" είναι ένα απλό εστιατόριο, στημένο στην λογική του Γαλλικού bistrot. Λίγο στριμωχτά, λίγο άβολα, αλλά ΟΚ! Ουσιαστικά είναι δύο κολλητά εστιατόρια, δυό μικροί χώροι: ένα για κρέας, με την επωνυμία "La Brocherie", και ένα για θαλασσινά, με την επωνυμία "La Marree". Πρέπει να προσέξει κανείς πού θα καθίσει, γιατί αν είναι Σάββατο, π.χ., ή αν έχει πολύ κόσμο δεν μπορούν, λέει, να γίνουν πάντα συνδυασμοί από τις δύο κουζίνες.
Η διακόσμηση δεν είναι για βραβείο ούτε κι η ατμόσφαιρα. Η κουζίνα, όμως, είναι καλή - έστω κι αν δεν παίρνει αστέρι Μichelin. Είναι έντιμη κουζίνα, πάντως, και δεν σε αφήνει παραπονεμένο ούτε για την ποσότητα ούτε για την ποιότητα, ειδικά, μάλιστα, αν υπολογίσεις πως το μαγαζί λειτουργεί στην βάση μενού 3 πιάτων - ορεκτικό ή σαλάτα, κύριο και γλυκό - με τιμή κατ' άτομο 22 ευρώ για τα κρέατα και 25 ευρώ για τα θαλασσινά.
Οι επιλογές στις 3 κατηγορίες είναι πολλές, αποκλείεται να δυσκολευθεί κανείς να βρει κάτι. Οι σαλάτες, μάλιστα, ήταν πολύ καλές και σε πολύ μεγάλη για ατομική μερίδα ποσότητα.
Η σπεσιαλιτέ "Αράχνη" του μαγαζιού κερδίζει εύκολα τις εντυπώσεις, αλλά πολύ καλή ήταν και η entrecote. Όλα συνοδεύονται με πατάτες au gratin - πολύ νόστιμες, αλλά φυσικά παχυντικές, οπότε θυμάμαι καλύτερα τώρα το γιατί την έκοψα την Γαλλική κουζίνα με τις τόσες κρέμες, τα βούτυρα και τις σάλτσες.
Η λίστα των κρασιών αρκετά μεγάλη, αλλά απελπιστική η κατάσταση για όσους προτιμούν μπύρα: μία μόνο μπύρα, η "ΒΕΡΓΙΝΑ".
Από γλυκά ήταν εξαιρετική η mousse au chocolat. Αποτυχία η creme brulee, αλλά αμέσως μόλις το είπαμε στον Lucien, προσφέρθηκε να την δοκιμάσει κι ο ίδιος, το επιβεβαίωσε αμέσως ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και αυθωρεί και παραχρήμα ήρθε στο τραπέζι άλλη, που ήταν πολύ καλή αυτή την φορά! Τόσο καλή, μάλιστα, που η συνοδός μου, μολονότι είχε ήδη φάει την αποτυχημένη πρώτη ολόκληρη, μια χαρά την κατάφερε και την δεύτερη!!!
Γενικά, η εξυπηρέτηση ήταν καλή - αν και όχι πολύ γρήγορη, όταν πια γέμισε το μαγαζί. Ήταν, όμως, όλοι ευγενείς, εξυπηρετικοί και συνεχώς από πάνω σου με το ενδιαφέρον για το αν σου αρέσει το φαγητό.
Δεν έχω παράπονο από το "Chez Lucien". Νομίζω ότι προσφέρει, τελικά, περισσότερα από ό,τι υπόσχεται το απλό, λίγο φτωχό του concept. Φτωχό, λοιπόν, αλλά τίμιο και χορταστικό κι όλα αυτά με αρκετά κάτω από 30 ευρώ κατ' άτομο.
Pas mal, γαλλιστί!
